Doulawijzer is mijn ‘geesteskind’. Bijna 10 jaar werkte ik met veel plezier in de uitvaartzorg. Wat me in beweging bracht waren de momenten dat ik met de stervende en familie in contact was. Ik zag de emoties, de pijn, de vraagstukken. En in veel gevallen ook de liefde, de saamhorigheid en de wens om samen tot een mooie afronding te komen van het leven.

In mijn eigen leven kwam de dood van jongs af aan voor. Ik was gefascineerd door overlijdensadvertenties. Ze riepen een lading vragen bij me op. Wie was die persoon en hoe zat het gezin in elkaar? Wat was er gebeurd? Het viel me op hoe vaak de advertenties op elkaar leken. En dat een mensenleven vaak maar in één zin gevangen werd.

Mijn opa overleed heel plotseling. Ik herinner me het gevoel ‘dat het leven eindig is’. Ik zag de worsteling bij mensen om me heen. De confrontatie met hun eigen sterfelijkheid. In de voorgesprekken die ik had tijdens mijn werk als uitvaartverzorger, was daar de bewondering voor de mens die toe gaf dat de dood nabij was. Zij erkenden dat er nog een noodzaak was die vervulling vroeg. Ik zag hier de schoonheid van de dood in de ogen kijken en wat dat met de mens en je omgeving doet.

Ik voelde een overtuiging opkomen. Je hebt als mens de verantwoordelijkheid om, als dat kan, je leven goed af te ronden. Dat is essentieel. Voor jezelf en voor de mensen om je heen.

Mijn levensreis

Anders en eenzaam dat definieert mijn leven en beiden hebben mij gebracht tot waar ik nu ben. Een levensreis van vallen en opstaan, waar ik onderzoekend steeds weer nieuwe dingen wilde ontdekken. Altijd als vreemd en afwijkend werd bevonden ten opzichte van leeftijdsgenoten. Vreemd was ik niet sensitief wel, hoog-sensitief zelfs, maar dat weten kwam pas echt op tafel in 2015 na het overlijden van mijn moeder.

Er ging een wereld voor me open in voelen en wat dat voor weten naar boven bracht. Alle kennis die ik in alle jaren had geabsorbeerd zocht zijn weg naar buiten. Ik had mijn leven geleefd vanuit mijn hoofd en ik werd nu uitgenodigd om te gaan leven vanuit mijn lijf. “Voel maar Winny en volg wat je wordt ingegeven, de enige waarheid die er is”.

En zo kwam in maart 2020 de boodschap: “Het leven is niet te bedenken, laat het zich maar ontvouwen”. Sinds die dag is mijn leven veranderd in een magische reis van onverwachte relevante ontmoetingen. Zodra ik in het willen ga wordt het leven stroop. Volg ik wat me wordt aangereikt, dan raak ik sprakeloos, komt er ontroering en ben ik ongelooflijk verwonderd. De boodschap is een uitdaging in vertrouwen dat er altijd overvloed is en daar geef ik me aan over in dankbaarheid.