Cora kreeg vorig jaar baarmoederkanker waarvan ze middels een operatie is hersteld. In hetzelfde jaar verloor ze haar moeder. Dertien jaar geleden kreeg haar man Wim een ernstig hersenstaminfarct waarbij hij voor de hemelpoort werd weggesleept. Het leven daarna werd voor hen beiden een uitdaging in het behouden van de eigen regie in de wereld van ‘goede bedoelingen’ van de professionele zorg.
Helder werd dat in het ziekenhuis naar zijn wensen niet werd gevraagd. De zorg is risicomijdend en op basis daarvan werden Wim en Cora geadviseerd voor het vervolg na revalidatie. Zij gaan samen voor kwaliteit in plaats van kwantiteit van leven en lappen daarmee meerdere adviezen aan hun laars. Dat betekent wel dat ze het leven in een nieuwe, totaal veranderde werkelijkheid zelf moeten uitvinden en soms bevechten. Het werd een reis van vallen, opstaan, liefde en vertrouwen met het besef dat de dood nooit ver weg is.
Cora Postema ziet het leven als een ontdekkingsreis. Ze leert van haar ervaringen door er over te schrijven en te spreken. Ze ervaart dit als helend. Ze wil stem geven aan dat wat gehoord wil worden en gaat daarom graag met mensen in gesprek. Dit doet ze bijvoorbeeld bij de Landelijke Luisterlijn, maar ook in haar podcast. In de podcast ‘Dood gaan we allemaal’ vertellen mensen wat de dood van een dierbare heeft betekent in hun leven en op de kijk op hun eigen dood. Meer https://www.corapostema.nl/
0 reacties