Met de podcast Doodnormaal heb ik het voorrecht om verschillende perspectieven te horen over het thema van de dood en de manier waarop mensen hiermee omgaan. Zo ontmoette ik Bert Verhoeff die niet religieus is opgevoed en op zijn vijftiende gestopt is met geloven. Voor hem voedt religie angst en hij vindt het juist prettig dat er na de dood niets is.
Bert staat zelfs open voor het idee van een zelfdodingspil. Hij hecht waarde aan de autonomie van mensen en vindt het belangrijk dat zij zelf de regie over hun leven hebben. Tegelijkertijd wil hij anderen zo min mogelijk belasten. Hij benadrukt wel dat er gruwelijke manieren zijn waarop mensen zelfmoord plegen, wat een schokkend effect heeft op de nabestaanden. Daarom pleit hij voor een beschikbare pil, zodat mensen hun intenties kenbaar maken en zelf kiezen wanneer zij hun leven willen beëindigen.
Tijdens de fototentoonstelling Scherpstellen op het einde, die indertijd te zien was in Museum Hilversum, waren foto´s van Bert te zien. Foto´s van mensen die hij had geïnterviewd omdat ook zij in het bezit van van de pil. Vanuit nieuwsgierigheid naar hun waarom en waar zij deze pil bewaren, mocht hij deze plekken fotograferen.
De dood. Iedereen krijgt ermee te maken, dus je er alvast in verdiepen is wel zo verstandig. Bert is eerlijk en openhartig over de dood. Het hoort bij het leven en heeft geen schroom om dit met zijn vrouw en dochter te bespreken. Hoewel ze in het begin emotioneel reageerde, begrepen ze later zijn keuzes beter. Ze zijn het ermee eens dat ze hem niet willen zien eindigen in een verzorgingstehuis.
Door de interviews en de foto’s is wel duidelijk geworden dat de zelfdodingspil een complex onderwerp is. En waarom, want wat is er mis met zelf de beslissing te nemen om te sterven, zonder afhankelijk te zijn van anderen.
De dood en hoe mensen hiermee omgaan. Bert´s perspectief nodigt uit om na te denken over de waarde van autonomie en keuzevrijheid. Tegelijkertijd is het belangrijk om ook de impact op nabestaanden in overweging te nemen.
Heb jij al eens gesproken met je partner of ouders over hoe zij het levenseinde voor zich zien?